ชักม้าชมเมือง : โองการแช่งอริราชย์
๏ โอมอดิสรวิเศษสิทธิ์ เรืองฤทธิรงค์ คงมหินทรานุภาพ บำราบหล้ามัฆวาน รานมนุษย์ระย่อ ยอบอยู่แทบบาท หวาดส่ำสยอง ครองสามโลกสิ้น นฤบดินทร์อัญเชิญเทอญฯ
๏ หลั่งอุทกลงแม่ธรณี กราบองค์บดี
วิสิทธิศรีมเหศวรลุฤกษ์เวลาอันควร เบิกความกระบวน
แช่งบอกองค์เทพลงทัณฑ์แผ่นดินนี้เป็นดั่งแม่ขวัญ ได้ฝากชีวัน
เราถือกำเนิดเกิดกายผู้ใดบำรุงเรืองราย จงสุขสบาย
เลื่องยศลือยิ่งยืนนานเภทภัยบ่ได้แผ้วพาน ทั้งพงศ์วงศ์วาน
สราญเปรมสุขสถาพรผู้ใดใจคดจงมรณ์ จบหัตถ์ไหว้วอน
องค์เทพลงทัณฑ์ทำลายฉ้อราษฎร์บังหลวง จงตาย!
หลอกใช้ชาวบ้าน จงตาย!
ขายชาติขายแผ่นดิน จงตาย!
ทำลายชาติหวังประโยชน์ตน จงตาย!
ฆ่าประชาชน จงตาย!
ดึงฟ้าลงต่ำ จงตาย!อย่าได้ผุดได้เกิด!
๏ โอมเทวะบันดาล ชาญอาญาสิทธิ์ เรืองฤทธิ์ลงทัณฑ์ บั่นเศียรให้สิ้น เสี้ยนลิ้นสะบั้น ตัดขวัญให้ขาด ครอบครัวเครือญาติระส่ำระสาย อย่าหมายคืนสุข จงทุกข์เคืองเข็ญ อย่าได้เห็นเดือนตะวัน จงตกนรกโลกันตร์ ไปชั่วกัปกัลป์ ขอองค์เทพลงทัณฑ์ ตายชั่วสามวันเจ็ดวันเทอญ ฯ
ก ร ะ ท่ อ ม ธุ ลี ดิ น 